Wedstrijdverslag Heren 3 – Nunspeet 3

De 6^e wedstrijd: Nunspeet 3, uit.

Voor alweer de 6^e partij van dit seizoen moesten we naar Nunspeet reizen om daar aan te treden tegen Nunspeet 3. Met een blik op de ranglijst trokken we de conclusie: punten halen moet mogelijk zijn. Toch kun je daar bij ’t derde nooit op voorhand van uitgaan. De wedstrijden in Nunspeet hebben namelijk de eigenschap dat deze altijd een wat merkwaardig verloop kunnen hebben. Het laatste bezoek aan Nunspeet, enkele seizoenen terug, leverde nogal wat post vanaf de tuchtcommissie op. Het kostte Rein destijds een half jaartje waterpolo, en uw stukkiesschrijver kreeg vanwege een verkeerd  opgevat “complimentje” aan de arbiter van dienst destijds een briefje thuis waarin stond dat dit goed was voor een ernstige berisping, foei dus….en nooit meer doen. Kostte trouwens ook nog 15 euro dat grapje, kun je beter na afloop uitgeven aan de bar.

Opnieuw naar Nunspeet dus, waar ditmaal Henk Pool de sr. van dienst was. Dan kun je grapjes als hiervoor omschreven maar beter achterwege laten, een gewaarschuwd poloër telt voor twee. De arbiter was van zins om het kort te houden deze avond, dat bleek al snel uit gemakkelijk gegeven p’tjes, die aan beide kanten vielen. Hierbij hielden we ons keurig aan ons voornemen: verbaasd kijken mag, maar….mondje dicht. De wedstrijd startte wel voorspoedig, Rene en Jeroen vonden in de eerste periode het net.

Periode 2 leverde zes uitsluitingen op, hetgeen doet vermoeden dat het een stevig potje was. Dat was het niet. Wij sprongen zeer matig met de ons aangeboden overtalsituaties om. De mannen uit Nunspeet deden dat beter en trokken de stand gelijk. Het spelpeil van het derde daalde in deze periode naar een bedroevend nivo. Uw stukkiesschrijver blonk voornamelijk uit in het ophalen van de ballen, maar gooide die vervolgens bijzonder beroerd naar voren. Onze midvoors moesten marathons zwemmen om die ballen op te halen.

De derde periode gingen we toch weer wat beter spelen. Besloten werd om man meer situaties sneller af te maken, het traditionele rondspelen en vrije man vinden, daar stapten we maar vanaf. Het gevolg was treffers van Rene (2x) en Rein, hetgeen ons een royale 2-5 marge gaf naar de laatste periode.

Hierin werd de wedstrijd vakkundig uitgespeeld. Een bijzonder hoog nivo werd nog steeds niet behaald, al gold dat niet voor Henk. Volgens het wedstrijdformulier heeft Henk in die periode nl. gescoord. Volgens mij zat Henk op dat moment op de bank, dus dat is een bijzonder kunststukje. Henk wist het diep in zijn hart blijkbaar wel, want even later mocht Henk tijdens de wedstrijd Jan gaan vervangen. Dat deed Henk met een prachtige duik, een zoals Edwin Jongejans in zijn beste dagen.  Dat kostte dus weer een U.20. Gelukkig maakten de Nunspeters de overtal situaties nog beroerder af dan wij, dus bleef dit verder zonder gevolgen. Wij scoorden in de laatste periode nog tweemaal door Henk?  en Rein. Nunspeet wist ons doel nog eenmaal te vinden, een mooie 3-7 stand op het bord na een matige wedstrijd.

Na afloop vergat ik als aanvoerder het formulier te controleren, en de scheidsrechter te bedanken, excuses daarvoor. Henk floot zoals we dat van hem verwachtten, eigenwijs consequent. Wat op het formulier nu thuis wel opvalt: driemaal een u.20 op 5.00. Dat moet dus telkens zijn onmiddellijk bij het halen van de bal. Of de klok heeft ff niet gelopen, of de jurytafel viel even in slaap bij deze voor het publiek waarschijnlijk slaapverwekkende wedstrijd.  Ik zal hen daar geen Zwarte Piet voor geven, want dan kom je in deze tijd weer in zo’n zware discussie. Het zij hen vergeven.

Het hoogtepunt van de avond viel voor mij in de kantine. Ze hebben daar in Nunspeet speciaalbier van de tap. Kijk daar houd uw waterpoloënde koster nu van. Een Straffe Hendrik, Brugse Zot, Sint Bernardus 12, een lekkere blonde Omer of Duvel, een geuze lambic, een Karmeliet, Kwak,of in dit geval een Petrus ….mij kun je er voor wakker maken.

Nunspeet,….ik kom graag heel vaak terug.

Trouwens, binnen onze kerk organiseer ik regelmatig een bierproeverijtje, iets voor ’t derde?