Het seizoen van ’t derde tot nu toe

Van neef(je,….) Erik ontving ik het verzoek om weer eens wat wedstrijdverslagen van ’t derde in te leveren. Uw stukkiesschrijver heeft dit jaar blijkbaar wat aansporing nodig om wat van de belevenissen van ’t derde aan het papier toe te vertrouwen.

Om de draad weer eens op te pakken: hierbij een impressie van het heren 3 seizoen tot nu toe.

Opnieuw een seizoen heren 3, de mannen van het allerleukste Deltasteur team staan er elk jaar opnieuw weer klaar voor. En dat ondanks het feit dat de helft van de selectie zich inmiddels tot het leger der 50+ers mag rekenen. Waar begin je dan nog aan denkt menigeen, maar wij weten: het waterpolovirus is hardnekkig en moeilijk uit te roeien. Uw stukkiesschrijver heeft onlangs de 57 jarige leeftijd mogen bereiken, een leeftijd waarin vorige generaties met de vut gingen en achter de geraniums kwamen te zitten. Weer een jaartje op pad met ’t derde dus. Een nieuw seizoen, nieuwe kansen. Veel vertrouwen hadden we er vooraf niet in. Enkele van de zwakkere teams, teams waarvan wij de punten wisten te behalen de laatste jaren, bleken niet meer te zijn ingeschreven. In plaats daarvan kwamen sterker teams terug, ploegen uit Nunspeet en Putten, plaatsen waaruit altijd te duchten tegenstanders komen.

We waren dus ingesteld op een lastig jaar, waarin punten pakken vaak een moeilijk karwij zou gaan worden. Deze pessimistische gedachte werd al snel waarheid in de eerste wedstrijden. Het eerste potje moest meteen worden afgewerkt in het beroerdste zwembad van Nederland en omgeving. Dat is Overboord in Dronten. We voelen ons daar nooit thuis, het Deltasteur spel komt in Dronten zelden of nooit tot ontplooiing, winstaspiraties gaan in Dronten meestal Overboord. Met een beschamende 15-2 togen we weer huiswaarts.

Daar wachtte de volgende tegenstanders , twee weken later op ons. Steenwijk 1, degradant uit de 3^e klasse, en dat terwijl wij na hun promotie een jaar eerder hoopten dat we voor immer en eeuwig van die Steenwijkers verlost zouden zijn. Ook deze wedstrijd kende een tamelijk dramatisch verloop. Na drie periodes een 2-8 achterstand, waarvan we ons nog enigszins herstelden. Maar verder dan een 5-8 nederlaag kwamen we niet.

De derde wedstrijd: eindelijk een leuke tegenstander: Swol 6.

Tegen Swol zijn het eigenlijk altijd leuke wedstrijden, narigheid is er nooit met onze vrienden uit de Blauwvingerstad. Toch vond de sr. van dienst, Jan Honig het nodig om de arbitrage van dit treffen zeer serieus te nemen. Het wedstrijdformulier gaat tegenwoordig prachtig digitaal, per tablet. Jan is echter van de oude stempel. Jan wil een briefje, met namen en capnummers. Uw stukkiesschrijver, die zichtzelf heeft benoemd tot de invuller van het digitale wedstrijdformulier, had dit briefje niet zo maar bij de hand. Alle gegevens keurig ingevoerd op de tablet. Na wat heen en weer gepraat over het missende spelersopgaafbriefje konden we toch beginnen aan de wedstrijd. Ditmaal had de tegenpartij nogal last van wat afmeldingen. Enkele van de meest gevreesde Zwollenaren waren er niet bij. (Marcel was er ook niet maar voor hem is deze laatse zin n.v.t.)Winstkansen dus voor ’t derde. Maar de kans op het behalen van de 1^e competitiezege zorgde toch voor nerveus spel bij ’t derde. De arbitrage van Jan was weer van ouderwetse degelijkheid, als er gefloten wordt moet je gewoon even goed opletten, want de uitkomst van ingrijpen van Jan is nogal eens verrassend. Een prima onderscheppingsactie levert nogal eens een onverwachte vrije bal tegen op. Wals je gewoon over de tegenstander heen, dan loop  je kans op een vrije bal mee, met een beetje mazzel levert het dan ook nog u20 voor de tegenpartij op. Beide teams pasten zich echter prima aan de omstandigheden aan zodat in het water de zaak in goede harmonie verliep. Het ging lange tijd gelijk op en de zege leek niet zomaar even gemakkelijk te behalen. In de vierde periode trokken we de partij toch naar ons toe en beslisten de wedstrijd, een 9-7 thuisoverwinning en de eerste punten te pakken.

De vierde wedstrijd thuis, tegen Swol 5.

Swol 5, dat zijn de jonkies uit Zwolle. We verwachtten een moeilijk potje. Tegen zo’n clubje begin twintigers, dan verwacht je een zwemwedstrijd. Ook waren er enkele cracks van ’t derde afwezig, een voor ons begrip matig gevulde bank was het gevolg, en dat kan nadelig zijn in zo’n slijtageslag. Dat bleek reuze mee te vallen. Het zwemgeweld uit Zwolle stelde weinig voor. Er mag zelfs gesproken worden van het tegendeel: regelmatig werden ze er door ons uitgecounted. ’t Derde speelde een keurige wedstrijd waarin het geen moment in problemen kwam. Met 9-4 werd een gemakkelijke overwinning behaald.

De vijfde wedstrijd: Nunspeet 4:

Als Nunspeet op bezoek komt, dan is een gemakkelijke wedstrijd het laatste wat je verwacht. Een meevallertje was er direct al. Onze tegenpartij arriveerde zonder wisselspelers in Kampen. Het is echter een geroutineerd clubje, met veel  40, 45+ ers, die in het verleden op redelijk nivo gespeeld hebben. Dat bleek ook uit het begin van de wedstrijd, waarin we het moeilijk hadden. Met wisselende scores, eerst op achterstand, later op voorsprong, eindigde de eerste periode gelijk, 3-3. Twee treffers van Jeroen, eentje van Martijn.De tweede periode gaf eenzelfde spelbeeld te zien, een aanvankelijke achterstand werd weer omgebogen. Treffers vielen aan beide zijden.We zagen eindelijk weer eens de beroemde Opa-bal en Egbert Rotman liet in deze fase zijn midvoor kwaliteiten zien, mede door twee rasechte midvooracties, en ook nog een treffer van Gerjan sloten we de periode positief af, 6-5. In periode drie draaide de wedstrijd in ons voordeel. Het ontbreken van wisselmogelijkheden bij Nunspeet zorgde ervoor dat van onze kant er nog wat meer energie in de partij gestopt werd. Via Gerjan en Johan kwamen we op 8-5, waarna Nunspeet nog eenmaal wat terug deed. De 8-6 voorsprong moest in de laatste periode over de streep getrokken worden. Tegen zo’n ervaren team weet je het maar nooit. Dergelijke ploegen gooien in zo’n laatste periode de knuppel nog wel eens in ’t hoenderhok, en gaan dan met veel bombarie en gedoe nog wat proberen. Niets daarvan bleek ditmaal. De kansen die we toch nog weggaven werden steeds kanslozer gemist. Bij ons lukte alles. Jeroen had helemaal de smaak te pakken, en poeierde van afstand met lieve lust nog twee ballen erin. Gerrie leek opeens weer op Opa, helemaal herboren wist onze steunzoolspecialist ook tweemaal het net te vinden. Resultaat van dit alles, een van te voren niet ingecalculeerde, maar wel mooie overwinning van 13-7 op het tot zaterdag jl. ongeslagen Nunspeet.

De balans:

Het pessimisme over onze kansen dit seizoen blijkt misplaatst. We doen lekker mee, pakken onze puntjes waar mogelijk, de komende wedstrijden zal blijken waar ’t derde staat in dit seizoen in deze 4^e klasse A.

Komende wedstrijd: uit naar Nunspeet 3.