Wedstrijdverslag(en) Heren 3

Over afscheid nemen en weerzien.

Een verslag van de wedstrijd Deltasteur 3-Hatto Heim 3 had u nog van mij tegoed.

Het was een vreemde wedstrijddag, een dag waarop Gerrie Metselaar afscheid moest nemen van zijn moeder, zij overleed eerder die week en werd op deze zaterdag begraven.

Enkelen van ons waren erbij, in de Open hof, om te condoleren, de dienst bij te wonen, en naast onze ploegmakker te staan op deze moeilijke dag.

En dan was er dus ’s avonds de wedstrijd.

Een volle bank wissels moest ervoor zorgen dat er goed tegenstand kon worden geboden aan de hoog op de ranglijst staande Hattermers.  In de praktijk kwam hier niet veel van terecht.

Vanaf minuut een liep ’t derde achter de feiten aan. Een groot deel van het Hattemse team bleek te bestaan uit jonge,  fanatieke waterpolospelers, die met snelle uitbraken bressen sloegen in onze verdediging. De eerste periode leverde een 1-4 achterstand op, de tweede periode verliep nog dramatischer, we scoorden er wel twee, maar kregen er zes om de oren. Een 4-10 achterstand halverwege, dan lijkt het op een forse oorwassing uit te draaien. In de derde periode lieten we ons van de beste zijde zien. Tegendoelpunten vielen er niet en wij wisten er eentje te maken, winst in de derde periode dus. In periode 4 werd er door de Hattemers nog vier maal gescoord, wij stelden er hier drie tegenover. Gezegd mag worden dat het slotstuk van ’t derde meteen het hoogtepunt van de avond was. Henk Lokhorst pikte op eigen helft een balletje op, en wierp deze met een fraaie boog over de verraste Hattemer sluitpost heen. Het bracht ons in ieder geval direct duidelijkheid over wie dit jaar het “doelpunt van het jaar” op zijn naam mag zetten: deze titel  gaat naar Henk.

Een 8-14 nederlaag was het slotstuk van een toch wel aparte dag.

Afgelopen zaterdag moesten we opnieuw naar “de Vrolijkheid” in Zwolle, waar we moesten aantreden tegen de Swol veteranen, Swol 6.

De wedstrijden tegen de Zwolse veteranen zijn toch wel de leukere die we de laatste jaren spelen.

In competities vol met jeugdige teams is het wel een s een verademing om een tegenstander te treffen die in je eigen tempo speelt. Daarnaast is de sfeer altijd erg sportief en gemoedelijk.

Leuk was het om bij de tegenstander een oude bekende terug te zien. Jan Keizer, oud Deltasteur trainer en ook nog actief geweest bij ons in ’t derde maakte zijn entree bij de Zwollenaren.

Bij onze tegenstanders ontbrak onze huidige trainer, Marcel  van Tilburg.

Doelman Martin Bruins was er bij ons niet bij, waardoor Johan weer de rode cap mocht opzetten.

Bij de eerste beste Zwolse doelpoging werd Johan verrast door een listig lobje, waardoor we dus weer direct op achterstand kwamen.  De rest van de periode was Deltasteur de baas in de Vrolijkheid.  Egbert Rotman maakte gelijk en bezorgde ons de voorsprong.  Gerjan zorgde voor de 1-3 periodestand.

In de tweede periode kwam Martin Bosman het veld in. Martin heeft nog niet veel minuten gemaakt dit jaar in het derde, en dat is jammer, want al na 37 seconden wist hij een man meer situatie doeltreffend af te ronden. Als je dan bedenkt dat uw stukkiesschrijver dit seizoen al zo’n 150 minuten niet gescoord heeft dan kunnen we concluderen dat de effectiviteit van Martin zo’n 900% boven die van uw stukkiesschrijver ligt…

Voorlopig was dit ook het einde van de productiviteit aan onze kant. Onze tegenstanders kwamen terug in de wedstrijd, scoorden nog twee maal, waardoor het halverwege 3-4 stond, nog wel in ons voordeel.

Het eerste deel van de derde periode gaf een wisselend spelbeeld te zien. Swol kwam op gelijke hoogte, Rene zette ons op voorsprong, ’t werd weer gelijk, Peter zorgde weer voor een voorsprong,  Rene vergrootte de marge, we kregen er vervlogens weer eentje tegen, kunt u ’t nog volgen, met nog een minuutje te gaan in periode 3 was er een 6-7 voorsprong voor ’t derde.

Rene vergrootte de marge en vervolgens was het tijd om ’t koppie erbij de houden.

Dat deed Gerjan als beste. Ten eerste was daar de poging van de tegenpartij om weer terug te komen. Een daverend afstandsschot eindigde echter niet richting doel, maar pal op het hoofd van Gerjan. Na een kort herstel wist hij deze op bijzondere wijze verkregen balbezit om te zetten in een doelpunt. De marge met nog een periode te gaan werd 3 in ons voordeel.

De laatste periode hielden wij ons hoofd koel, moesten nog een treffer incasseren, en wisten we Jan Keizer met moeite van succes afhouden, maar konden met een mooie 7-9 overwinning op weg naar de door Marcel voor ons bestelde teamschotel.

In de kantine kwamen we ook nog oud trainer Andre tegen, zodat de avond een mooi reuniegehalte kreeg.

In de kantine bleek  ook dat je die Zwolsen toch altijd in de gaten moet houden.

Waar wij in het bad het meest balbezit hadden, daar hadden zij het in de kantine. De voor ons bedoelde bitterballen belandden op de Zwolse tafel. Bitterbalbezit heet dat.

Het misverstand werd opgelost, alleen….de beloofde patatjes hebben we nooit gezien…

En zo kwam er een einde aan een leuke avond in Zwolle.